Isle of the Big Women
				              
Why is Eigg’s nickname the Isle of the Big Women? Isle of the Big Women. According to oral tradition, it goes back to the Seventh Century. The island was still under the control of the Picts. Indeed, it was under the control of a Pictish queen. She lived in Moidart on the mainland.
Donnan and a dozen companions went to Eigg. They were Christians. They established a monastery. The place is still called Kildonnan. Donnan want to turn the people of Eigg into Christians.
But the queen was not pleased. She asked the islanders to put the monks to death. But the islanders were not willing.
The queen was angry. She sent a force of big women warriors to the island. She was wanting the warriors to put the monks to death.
When the women warriors found the monks, they were taking mass. They were in their little church. Donnan asked the women warriors to let them finish the mass. The warriors agreed to that.
When  the  mass  was  finished, the monks walked out of the church.
They  were  murdered  one  after  the
other.  Their  bodies  were  piled  up.
The bodies were set on fire.
According  to  oral  tradition,  at
midnight,   lights   appeared.   And
ghostly  voices  arose.  The  women
warriors  were  under  a  spell.  They
followed the lights into a loch. There
was a secret causeway in the loch.
The women fell, one after another,
off  the  causeway.  The  water  was
deep.  All  of  the  women  warriors
were drowned.
To the present day, that loch is
called “the loch of the big women”.
And the Isle of Eigg’s nickname is
the “isle of the big women”. That is
the name the fishermen were using
when they were at sea.
 
				             
				            
				              Eilean nam Ban Mòra
				              
Carson as e Eilean nam Ban Mòra far-ainm Eige? Eilean nam Ban Mòra – the island of the big women. A rèir beul-aithris, tha e a’ dol air ais don t-seachdamh linn. Bha an t-eilean fhathast fo smachd nan Cruithneach. Gu dearbh, bha e fo smachd banrigh Chruithneach. Bha ise a’ fuireach ann am Muideart, air tìr-mòr.
 Chaidh Donnan is dusan companach a dh’Eige. ’S e Crìosd-aidhean a bha annta. Chuir iad manachainn air chois. ’S e Cill Donnain ainm an àite fhathast. Bha Donnan ag iarraidh muinntir Eige a dhèanamh nan Crìosdaidhean.
 Ach cha robh a’ bhanrigh toilichte. Dh’iarr i air na h-eileanaich na manaich a chur gu bàs. Ach cha robh na h-eileanaich deònach.
 Ghabh a’ bhanrigh fearg. Chuir i feachd de bhana-ghaisgich mhòra don eilean. Bha i ag iarraidh air na bana-ghaisgich na manaich a chur gu bàs.
 Nuair a lorg na bana-ghaisgich na manaich, bha iad a’ gabhail aifreann. Bha iad anns an eaglais bhig aca. Dh’iarr Donnan air na bana-ghaisgich leigeil leotha crìoch a chur air an aifreann. Dh’aontaich na bana-ghaisgich ri sin.
 Nuair   a   bha   an   aifreann
seachad, choisich na manaich a-mach
às an eaglais. Bha iad air am murt, fear
mu seach. Chaidh an cuirp a chàrnadh.
Chaidh teine a chur ris na cuirp.
 A rèir	beul-aithris,
meadhan-oidhche, nochd solais. Agus
nochd  guthan  taibhseil.  Bha  sin  anns
an  àite  far  an  robh  na  cuirp  roimhe.
Bha  na  bana-ghaisgich  fo  gheasaibh.
 Lean  iad  na  solais  a-steach  do  loch.
Bha  cabhsair  dìomhair  anns  an  loch.
Thuit na boireannaich, tè mu seach, far
a’ chabhsair. Bha an t-uisge domhainn.
Bha  na  bana-ghaisgich  uile  air  am
bàthadh.		
 Chun  an  latha  an-diugh,  ’s  e
Loch nam Ban Mòra an t-ainm air an
loch  sin.  Agus  ’s  e  Eilean  nam  Ban
Mòra am far-ainm air Eilean Eige. ’S e
sin an t-ainm a bha na h-iasgairean a’
cleachdadh nuair a bha iad aig muir.